به گزارش مجله خبری نگار،با این حال سوالی که مطرح میشود این است که آیا مواد غذایی مانند عسل هم جز محصولات حیوانی در نظر گرفته میشود؟
عسل یک ماده غذایی تا حدودی بحث برانگیز در بین گیاهخواران است.
علاوه بر غذاهای آشکار با منبع حیوانی مانند گوشت، تخم مرغ و لبنیات غذاهای تولید شده توسط حشرات مانند عسل هم در گروه غذاهای وگن دسته بندی نمیشوند.
در حقیقت برخی از گیاهخواران مانند وگنها مخالف استفاده از عسل در رژیم غذایی خود هستند.
همانطور که گفته شد، بیشتر گیاهخواران عسل را غیر وگن میدانند و به چند دلیل از خوردن آن خودداری میکنند؛
بیشتر گیاهخواران تفاوتی بین پرورش زنبورعسل و سایر اشکال پرورش حیوانات نمیبینند.
برای سود بیشتر، بسیاری از کشاورزان برای پرورش زنبور عسل از شیوههایی استفاده میکنند که از نظر استاندارد وگن غیراخلاقی است.
اینها شامل قطع بال زنبورهای ملکه برای جلوگیری از فرار آنها از کندو، جایگزینی عسل برداشت شده با شربتهای قندی از نظر غذایی و کشتن کل کلنیها برای جلوگیری از شیوع بیماری به جای اینکه به آنها دارو داده شود، میباشند.
وگنها تصمیم میگیرند با پرهیز از مصرف عسل و سایر محصولات زنبور عسل از جمله موم عسل، گرده زنبور عسل، ژل رویال یا بره موم (پروپولیس) در برابر این شیوههای استثماری موضع بگیرند.
بسیاری از گیاهخواران از خوردن عسل اجتناب میکنند، زیرا ممکن است تولید عسل تجاری به سلامت زنبورها آسیب برساند.
عملکرد اصلی عسل تامین کربوهیدرات و سایر مواد مغذی ضروری برای زنبورها مانند آمینو اسیدها، آنتی اکسیدانها و آنتی بیوتیکهای طبیعی است.
زنبورها، عسل را ذخیره میکنند و در ماههای زمستان که تولید عسل کاهش مییابد، آن را مصرف میکنند. عسل انرژی برای آنها فراهم میکند و به آنها کمک میکند تا در طول هوای سرد سالم و زنده بمانند.
برای فروش، عسل از زنبورهای عسل گرفته شده و غالبا با ساکارز یا شربت ذرت با فروکتوز بالا (HFCS) جایگزین میشود.
این کربوهیدراتهای اضافی به منظور جلوگیری از گرسنگی زنبورهای عسل در ماههای سردتر است و گاهی اوقات در بهار برای تشویق رشد کلنی و تحریک جریان شهد به آنها داده میشود.
با این حال، ساکارز و شربت ذرت با فروکتوز بالا بسیاری از عناصر غذایی مفید موجود در عسل را برای زنبورهای عسل تامین نمیکنند.
علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که نشان میدهد این شیرین کنندهها به سیستم ایمنی زنبورهای عسل آسیب میرسانند و میتوانند باعث تغییرات ژنتیکی شوند که از قدرت دفاعی آنها در برابر آفت کشها میکاهد. هر دوی این اثرات در نهایت میتوانند به یک کندوی عسل آسیب برسانند.
چندین گزینه گیاهی میتواند جایگزین عسل شود. رایجترین گزینههای وگن عبارتند از:
شربت افرا: شربت افرا که از شیره درخت افرا تهیه شده است، حاوی چندین ویتامین و مواد معدنی و حداکثر ۲۴ آنتی اکسیدان است
ملاس سیاه: مایعی غلیظ و قهوهای تیره که با سه بار جوشاندن آب نیشکر به دست میآید. ملاس سیاه سرشار از آهن و کلسیم است
شربت مالت جو: یک شیرین کننده ساخته شده از جو جوانه زده. این شربت رنگ و طعم طلایی شبیه به ملاس سیاه دارد
شربت برنج قهوهای: شربت برنج قهوهای که به شربت برنج یا شربت مالت نیز معروف است. با قرار دادن برنج قهوهای در معرض آنزیمهایی که نشاسته موجود در برنج را تجزیه میکند، شربت غلیظ و تیره رنگی تولید میشود
شربت خرما: یک شیرین کننده به رنگ کارامل که با استخراج قسمت مایع خرمای پخته شده تهیه میشود. همچنین میتوانید آن را در خانه با مخلوط کردن خرمای پخته شده با آب درست کنید.
عسل مصنوعی: یک شیرین کننده که از ترکیب سیب، شکر و آبلیموی تازه تهیه شده است. به عنوان گزینهای وگن تبلیغ میشود که ظاهری شبیه به عسل دارد.
مانند عسل همه این شیرین کنندههای وگن سرشار از قند هستند. بهتر است آنها را در حد متوسط مصرف کنید، زیرا مقدار زیادی قند اضافه شده میتواند به سلامتی شما آسیب برساند.
گیاهخواران سعی میکنند از مصرف هر نوع محصول که با بهره برداری از حیوانات به دست میآید از جمله عسل خودداری کنند یا آنها را به حداقل برسانند. در نتیجه اکثر گیاهخواران عسل را از رژیم غذایی خود حذف میکنند.
برخی از گیاهخواران همچنین برای موضع گیری در برابر اقدامات زنبورداری که میتواند به سلامت زنبورها آسیب برساند از مصرف عسل اجتناب میکنند.
در عوض گیاهخواران میتوانند تعدادی شیرین کننده گیاهی را جایگزین عسل کنند از شربت افرا گرفته تا ملاس سیاه.
حتما همه این مواد را به میزان متوسط مصرف کنید، زیرا حاوی مقدار زیادی قند اضافه شده هستند.
منبع:سومیتا